230 ROCZNICA UCHWALENIA KONSTYTUCJI 3 MAJA

Z okazji zbliżającej się 230. rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 maja, najważniejszego aktu prawnego w historii Rzeczypospolitej, pierwszego tego typu w Europie i drugiego na świecie, uczniowie z kl. 5a zachęcają do zapoznania się z wykonanymi projektami: prezentacją, dotyczącą Majowych Świąt Polaków oraz krótkim filmem, poruszającym wagę dokumentu Konstytucji Rzeczypospolitej. Konstytucja była próbą ratowania upadającej Rzeczpospolitej.

Zgoda Sejmu to sprawiła

Że nam wolność przywróciła

Wiwat! Krzyczcie wszystkie stany

Niechaj żyje Król kochany! – głoszą słowa „Poloneza Trzeciego Maja”, piosenki powstałej już w 1791 roku. Podkreślają one rolę króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w tworzeniu ustawy. To właśnie on przygotował projekt nowej konstytucji. Towarzyszyli mu w tym dziele Stanisław Małachowski, Stanisław Staszic, Hugo Kołłątaj, Ignacy Potocki.

Istotnym dokumentem, wartym wzmianki, jest preambuła – wstęp do tego ważnego aktu prawnego – konstytucji, zwykle o istotnym znaczeniu politycznym, opisujący okoliczności wydania aktu oraz określający cele, jakim powinien on służyć.

USTAWA RZĄDOWA
z dnia 3-go maja 1791 roku

W imię Boga w Trójcy Świętej Jedynego.

Stanisław August z Bożej łaski i woli Narodu Król Polski, Wielki Książe Litewski, Ruski, Pruski, Mazowiecki, Żmudzki, Kijowski, Wołyński, Podolski, Inflancki, Smoleński, Siewierski i Czerniechowski, wraz z stanami skonfederowanemi, w liczbie podwójnej Naród Polski reprezentującemi, uznając, iż los nas wszystkich od ugruntowania i wydoskonalenia konstytucji narodowej jedynie zawisł, długim doświadczeniem poznawszy zadawnione rządu naszego wady, a chcąc korzystać z pory, w jakiej się Europa znajduje, i z tej dogorywającej chwili, która nas samym sobie wróciła, wolni od hańbiących obcej przemocy nakazów, ceniąc drożej nad życie, nad szczęśliwość osobistą egzystencyją polityczną, niepodległość zewnętrzną i wolność wewnętrzną narodu, którego los w ręce nasze jest powierzony, chcąc oraz na błogosławieństwo, na wdzięczność współczesnych i przyszłych pokoleń zasłużyć, mimo przeszkód, które w nas namiętności sprawować mogą, dla dobra powszechnego, dla ugruntowania wolności, dla ocalenia ojczyzny naszej
i jej granic, z największą stałością ducha niniejszą konstytucję uchwalamy i tę całkowicie za świętą, za niewzruszoną deklarujemy, dopóki by naród w czasie, prawem przepisanym, wyraźną wolą swoją nie uznał potrzeby odmienienia w niej jakiego artykułu. Do której to konstytucji dalsze ustawy sejmu teraźniejszego we wszystkiem stosować się mają.